تاریخچه جداسازی مغناطیسی
تاریخ
مایکل فارادی کشف کرد که وقتی یک ماده در یک محیط مغناطیسی قرار می گیرد، شدت محیط توسط آن تغییر می یابد. با این اطلاعات، او کشف کرد که مواد مختلف را می توان با خواص مغناطیسی آنها جدا کرد. جدول زیر کانی های فرومغناطیسی و پارامغناطیس رایج و همچنین شدت میدان مورد نیاز برای جداسازی را نشان می دهد.???مواد معدنی
مواد معدنی فرومغناطیسی و پارامغناطیس رایج
معدنی فرمول قدرت میدان (کیلوگرم)
فرومغناطیسی مگنتیت {\نمایش سبک {\CE {Fe3O4}}}{\نمایش سبک {\CE {Fe3O4}}} 1
پیروتیت {\نمایش سبک {\CE {Fe7S8}}}{\نمایش سبک {\CE {Fe7S8}}} 0.5 - 4
پارامغناطیس ایلمنیت {\نمایش سبک {\CE {FeTiO3}}}{\نمایش سبک {\CE {FeTiO3}}} 8 - 16
خیره شوید {\نمایش سبک {\CE {FeCO3}}}{\نمایش سبک {\CE {FeCO3}}} 9 - 18
کرومیت {\نمایش سبک {\CE {FeCr2O4}}}{\نمایش سبک {\CE {FeCr2O4}}} 10 - 16
هماتیت {\نمایش سبک {\CE {Fe2O3}}}{\نمایش سبک {\CE {Fe2O3}}} 12 - 18
ولفرامیت {\نمایش سبک {\CE {(Fe,منگنز)WO4}}}{\نمایش سبک {\CE {(Fe,منگنز)WO4}}} 12 - 18
تورمالین 16 - 20
در دهه 1860، جداسازی مغناطیسی شروع به تجاری شدن کرد. برای جدا کردن آهن از برنج استفاده می شد. پس از دهه 1880، مواد فرومغناطیسی شروع به جداسازی مغناطیسی کردند. در دهه 1900، جداسازی مغناطیسی با شدت بالا افتتاح شد که امکان جداسازی مواد عملی را فراهم کرد. پس از جنگ جهانی دوم، سیستم هایی که رایج ترین بودند، آهنربای الکتریکی بودند. این تکنیک در محوطه های قراضه مورد استفاده قرار گرفت. جداسازی مغناطیسی دوباره در اواخر دهه 1970 با افتتاح فناوری های جدید توسعه یافت. اشکال جدید جداسازی مغناطیسی شامل قرقره های مغناطیسی، آهنرباهای بالای سر و درام های مغناطیسی بود.
در معادنی که ولفرامیت با کاسیتریت مخلوط شده است، مانند معدن ساوت کروفتی و استخر شرقی در کورنوال یا با بیسموت مانند معدن شپرد و مورفی در موینا، تاسمانی، از جداسازی مغناطیسی برای جداسازی کانه ها استفاده می شود. در این معادن، دستگاهی به نام جداکننده مغناطیسی وتریل (که توسط جان پرایس وتریل، 1844-1906 اختراع شد) استفاده شد. در این دستگاه، سنگ معدن خام پس از تکلیس بر روی یک تسمه نقاله که از زیر دو جفت آهنربا الکترومغناطیس عبور می کرد که تسمه های بعدی با زوایای قائمه با تسمه تغذیه می چرخید، وارد می شد. اولین جفت توپ به صورت ضعیف مغناطیسی شده بود و برای بیرون کشیدن سنگ آهن موجود استفاده می شد. جفت دوم به شدت مغناطیسی شدند و ولفرامیت را جذب کردند که دارای خاصیت مغناطیسی ضعیفی است.[4] این ماشین ها قادر به تصفیه 10 تن سنگ معدن در روز بودند.
